Kościół parafialny p.w. Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej

Początki kościoła parafialnego odnieść należy do przedziału lat 1260-1289. Pod ostatnią z tych dat wzmiankowany jest bowiem w dokumentach proboszcz kościański - Jakub. Z kolei, zgodnie z podaniami, rozpoczęcie budowy kościoła nastąpiło w 1333 roku, a więc po oblężeniu i zdobyciu miasta przez księcia Kazimierza (Wielkiego), późniejszego króla Polski.
Kościół usytuowany został nie w pierzei rynku, lecz w jego pobliskim sąsiedztwie, co było typowe dla ówczesnych miast wielkopolskich. Budowę zakończono prawdopodobnie przed rokiem 1396, bowiem wtedy nastąpiło odsłonięcie kilku ołtarzy z fundacji rajców miasta.
W ciągu XV w. dobudowano nawy boczne i sześć kaplic. Kolejna faza rozbudowy kościoła farnego miała miejsce po wielkim pożarze miasta w 1503 roku. W 1547 roku w wyniku pożaru zawaliła się wieża. Odbudowano ją w 1594 roku, ale i ta runęła ostatecznie na skutek huraganu w 1711 roku i nigdy już nie została odbudowana.
Począwszy od połowy XIV w. aż do roku 1755 fara znajdowała się pod zarządem Joannitów poznańskich. W 1610 roku posiadała już sześć kaplic i jedenaście ołtarzy.
Nie przetrwały również kościańskie dzwony. Największy, ważący pierwotnie 52 cetnary dzwon "Assumpta", poświęcony patronce kościoła, odlany został w 1505 roku. W czasie I wojny światowej dzwon skonfiskowali Prusacy, przetapiając go na cele wojenne, podobnie jak dwa mniejsze dzwony: św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty.
Dzisiejszy kościół to gotycki, orientowany, murowany z cegły w układzie wendyjskim, halowy, trzynawowy, na rzucie nieregularnego prostokąta zamkniętego od wschodu.